Hayatın Zorluklarıyla Baş Etme: Kabul, Kırılganlık ve Tepki Esnekliği
Hayatın getirdiği zorluklarla başa çıkarken, çoğu zaman çevremizdeki insanları hatalı bulma eğiliminde oluruz. Onların davranışları ve olaylar, bizleri etkileyen unsurlar haline gelirken, kendimizi sıklıkla mağdur rolünde bulmak, acılarımızın kölesi olmaya benzer. Üzüntü, kırgınlık, hayal kırıklığı gibi duyguları bastırmak veya yok saymak ise çoğu zaman içsel bir savaşa dönüşür.
“Üzülmemeliyim; kırılgan görünmemeliyim, duygusallaşmamalıyım” gibi düşünceler geçer zihnimizden sık sık. Bu düşünceler, zayıflığın sembolü olarak gördüğümüz hisleri bastırmamıza yol açar.
Kabul: Duygusal Bir Dönüşüm
Kabul, yaşamın karmaşası ve zorluğu içinde ayağa kalkıp ilerleyebilmemizdeki en güçlü araçlarımızdan biridir. Kendimizi sevmek, hislerimizi anlamak ve yaşadığımız zorlukları içselleştirmek ruhsal sağlığımız için vazgeçilmezdir.
Olanı olduğu gibi kabul etmek, yalnızca acı verici durumları değil, hayatın sunduğu güzellikleri de görmemize yardımcı olur. Bu süreç, kendimizi yargılamaktan vazgeçip, insani yanımızı hatırlamamıza ve onunla barışmamıza olanak tanır.
Rilke’nin dediği gibi, “Kabul, yaşamın her anının bir parçasıdır; zorluklar ve güzellikler, hepsi bir bütündür.”
Tepki Esnekliği: Mağdur Olmaktan Kırılganlığa
Hayatın getirdiği zorluklarla karşılaştığımızda, çoğu zaman öfkelenir, sitemler eder, suçlular arar ve sonunda da mağdur pozisyonuna bürünürüz. Bu algı, kişiyi kontrol kaybı düşüncesi, derin bir çaresizlik duygusu ve eylemsizlik ile baş başa bırakır.
Burada önemli bir kavram olan tepki esnekliği devreye girdiğinde ise olaylara verdiğimiz tepkileri değiştirmek ve kırılganlıklarımızı kabullenmek, iyileşmenin kapılarını aralar.
Kırılganlık, yaşadığımız acıları içselleştirdiğimizde ortaya çıkar; kendimize üzülme hakkı tanımak, duygularımızla yüzleşmemize ve kendi yolumuzu bulmamıza olanak sağlar.
Sonuç: Kendimize Şefkat Gösterelim
Birçok insan, kırılganlığını göstermekten çekinir. “İnsanlar beni etkileyemez; onları umursamadığımı göstermeliyim,” der. Ancak bu, duygusal bir maske takmak ve içsel acıyı bastırmak anlamına gelir. “Eğer kırılgan olduğumu anlarlarsa, üzerime daha çok yüklenirler, insanlar acımasızdır.” gibi düşünceler, bu duyguları bastırma eğilimimizi körükler.
Zamanla, bu inançlara o kadar sıkı sarılırız ki, kırılganlığımızı unutmuş gibi davranırız. Ama unutmamalıyız ki kırılganlıklarımızı kabul etmek, kendi gerçekliğimizi tanımamızı sağlarken bize bir şeyleri değiştirebilme gücünü de beraberinde getirir.
Yaşamakta olduğumuz zorluklar, bizi tanımlamaz; aksine, bu zorluklarla başa çıkma şeklimiz, kim olduğumuzu şekillendirir. Hayatın karmaşası içinde, kendimizi ve dünyayı sevmek, insan olduğumuzu hatırlamak, duygularımızı kabullenmek, kendi yolumuzu şekillendirebilme gücümüzü fark edebilmek dileğiyle.
Merve Akkuzu
Uzm. Klinik Psikolog
